четвртак, 5. фебруар 2015.

Dodik i radojičići

piše: Slobodan Vasković

Period do 2006: Milorad Dodik bio je Prozapadno/Proamerički/Proevropski/Pronatovski/Probosanski, antifašistički, multietnički, antinacionalno, antiruski, antiesdeesovski, građanski orijentisan.

I uvijek je postojao dovoljan broj radojičića koji su podržavali takvu politiku.

I uvijek je postojao dovoljan broj stranih organizacija koje su finansirale takvu politiku.

Period 2006.-2014.: Milorad Dodik je odbacio sve gorenavedene odrednice i postao Antizapadno/Antiamerički/Antievropski/Antinatovski/Antibosanski, antimultikulti, pronacionalno, prošovinistički, proruski, antigrađanski orijentisan, pri čemu je potpuno preuzeo politiku najtvrđeg krila SDS-a iz ratnih i poratnih dana.

I uvijek je postojao dovoljan broj radojičića koji su podržavali takvu politiku. Iako su pod „firmom Dodik“, postali suprotnost sami sebi.

Nije postojao dovoljan broj stranih organizacija koje su mu davale pare i finansirale takvu politiku. Zato su mu za njeno artikulisanje dobro došle pare od prodaje Telekoma i spekulativni poslovi sa Rusijom, plus krediti gdje je stigao.

Konstanta koja veže oba ova perioda je trag novca, odnosno Dodikova politika je pro/anti, zavisno od izvora iz kojih pare teku.

Dovoljan broj radojičića, koji su bezrezervno podržavali ove ekstremno suprotstavljene opcije, kao nešto najnormalnije i najnaprednije, dosta vješto je prikrivao rečenu konstantu.

A onda je došla 2015. u kojoj je prestalo teći i sa Zapada i sa Istoka. Što je Dodika natjeralo da sabije dva ekstrema u jedan, vjerujući da i dalje postoji dovoljan broj radojičića koji podržavaju takvu politiku.

Tako se desilo da u jednom jedinom danu Dodik&Režim budu i Proevropski i Proruski i Antiamerički i Prosjevernokorejski. I da i dalje postoji dovoljan broj radojičića koji podržavaju takvu politiku. I brane je svim sredstvima.

U samo jednom danu, Dodik je ambasadorima EU u BiH potvrdio svoju opredijeljenost za EU, Željka Cvijanović je snažno raspalila po SAD-u, Narodna skupština RS je porodila Zakon o javnom redu i miru (ZJRM), koji je Prosjevernokorejski. Ništa nisu rekli oko Rusije, što znači da su i dalje Proruski!


Zaista, da li je moguće u jednom te istom trenutku biti i Proevropski i Antiamerički i Proruski i Prosjevernokorejski?

Moguće jeste, ali je besmisleno. Čak se takva politika ne može okarakterisati kao bezbojna, bezukusna, bezmirisna, jer bi i u tom slučaju ona predstavljala nešto.

Najnoviji zaokret Dodika&Režima je Ništa; Tek još jedan besmisleni okret pri Slobodnom padu, koji taj pad ni na koji način ne usporava.   

Slobodni pad nije nešto što je trenutno, već je proces.

Besmisleni okret koji se desio taj proces će ubrzati.

I učiniti ga opasnijim po one koji ga primjećuju i nazivaju stvarnim imenom.

ZJRM je zato i donesen; On je Kuka kojom Režim pokušava da se uhvati za Nešto/Bilo šta kako bi zaustavio Slobodni pad. Međutim, Režim pojma nema šta je to Nešto i da li uopšte postoji. Kao ni dovoljan broj radojičića koji podržavaju takvu nepolitiku.

ZJRM je još jedan u nizu direktnih dokaza da je Režim u nezaustavljivom Slobodnom padu, ali i da u srljanju u ponor, čelnici tog prevaziđenog, zahrđalog, razdrndanog mehanizma sebe i dalje doživljavaju kao Ličnosti iznad Zakona.

Neumitan kraj takve antipolitike je da će te iste ličnosti sebe dovesti Izvan Zakona. Fatalizam je sada konstanta.

U Slobodnom padu je i Opozicija: nezrela, nekompetentna, bezidejna, plitka, nesadržajna, nejaka, lijena.

Opozicija je žrtva sopstvenih slabosti, oličenih u tlapnjama najvjernijih gledalaca iz te Regije, koji već deceniju uživaju u sapunici “Moćni Dodik i radojičići”.


Do prije dvije godine Sapunica je plijenila pažnju blještavilom scene, brzim promjenama Potemkinovih sela/gradova/fabrika/uspjeha/političke moći/nadmoći/…

U poslednje dvije godine, kulise su sve pohabanije, poderanije, na pojednim dijelovima scene ih i nema; Glavni junaci sapunice bez hepienda su sve potrošeniji/izraubovaniji/ostarjeli; Dijalozi su im preplitki i lišeni svakog smisla. Monolozi još i više. Gledanost je dramatično pala.

Čak su i reprize nekako presive i bljutave.

Međutim, najvjerniji gledaoci iz Regije Opozicija, poistovjetili su se sa svojim Junacima. Žele biti “Dodik na minut” po svaku cijenu; Ma može i neko od radojičića, važno je jedino osjetiti dio te moći, bogatstva i nepodnošljive lakoće  rušenja svega što pod ruku dođe.

Jednostavnije rečeno, i u opozicionim redovima je dovoljan broj radojičića koji podržavaju/obožavaju Dodikovu politiku, bilo da je ona ultralijevo, ultradesno ili u kanti za otpatke.

Što je najtragičniji mogući kraj bilo kog komada, pa i ovog iz Trash produkcije.